กลับมาตาม รอยเท้าชายชรา ผู้ยากจน

ตะวันย่ำภูเขาเข้าสู่ค่ำ 

 ท้องทุ่งนาระงมร่ำลำน้ำฝน

ฤดูกาลชักม่านเปลี่ยนผ่านวิถีคน 

 ปรับสภาพตัวตนให้ทนทาน

หอมผืนดินถิ่นทุ่งกรุ่นฟ้าใหม่

เขาอาจเคยหลงหัวใจพลัดถิ่นฐาน

ในเมืองหลวงคนบ่เคยสนฤดูกาล

ก้มหน้าทำงานจนปล่อยบ้านให้เงียบงัน

ลืมเด็กชายกลางผืนนาฤดูแล้ง

เสียงพิณแว่วเสียงแคนเคยไหวสั่น

ปล่อยใบแห้งทับทางเก่าวันต่อวัน

ปิดถนนความฝันสร้างตัวตน

ท้ายที่สุดฝันอยู่ไหนใครรู้บ้าง

เขาจึงออกเดินทามาพึ่งฝน

กลับมาตามรอยเท้าชายชราผู้ยากจน

เชื่อว่าผืนดินบ่ปล่อยคนให้อดตาย

ขอบคุณ บทประพันธ์นี้ จากน้องชายคนเก่ง หิน ภูศิลา  หรือ หิน ชนะชัย แก้วผาง  นักข่าวคนเก่งของเฮาเนาะคับ แต่งได้บาดใจอีหลีคับ

เบ็ด มีหลายชนิดคับ แต่ที่เราจะนำเสนอในวันนี้คือเบ็ดบ้านๆ ทำมาจากไม้ไผ่ และผ่านกระบวนการสร้าง(แถวบ้านเรียกการ ยักเบ็ด)โดยช่างผู้ชำนาญการ ผู้ที่ผ่านโลกนี้มา60กว่าปี เมื่อเราได้เบ็ดมาแล้ว เราก็ไปล่ากันเลยครับ

 วันนี้ เรามากับนายพรานสองคน คับ พรานไฟ้ กับพรานไก่ ลิ้นบ่ก่านหากินหมานบ่น้อ 55

เหยื่อของเราวันนี้คือ "ฮวก" คับ หรือลูกอ๊อด นั้นเองคับ เหยื่อที่ใช้จะมีหลากหลายประเภทนะครับ แต่วันนี้เราเลือกมาแล้วว่าเป็นฮวก

หย่างเลาะหาหม่องใส่ ละคับบาดนิ

เดินมาเจอกับภูมิปัญญาชาวบ้าน ไห คับ ไหคำ 55 ใช้ในการ ดักปลา ครับ

 ใส่เหยื่อคับ โดยพรานไก่

หม่องพุ้นๆเด้ออ้ายไฟ้

 เลาะไปเลาะมากะพ้อ ไซ ซะ นะ อ้าวบ่แม่นคับ ไซไว้ใช้ดักปลา บ่งบอกถึงวิถีชีวิตคนบ้านเฮาได้ดีขนาดคับ

พ้อโต่งอีกละคับ ลักหยามเอาสะบ้อ55

เสี่ยไฟ้ บอกว่าการมาใส่เบ็ดมีข้อดีอีกอย่างนึงคับ คือการได้ออกมาพบปะเพื่อนฝูงจิบเหล้าขาวพลางยามเบ็ดไปในตัว แผนการสูงอีหลีคับ

 ตะเวนตกดินแล้วฟ่าวๆแหน่สู

กำลังสิกลับไปกินข้าว ได้มาแล้ว1ตัว
อีกครึ่งชั่วโมงค่อยมาตามผลงานกันเนาะคับ

 อันนี้คือรอบแรกที่ไปเช็คผลงานเนาะคับ มีรอบสองรอบสาม แต่ว่าผมบ่ได้ลงเนาะคับ มันสิยาวโพ้ด 55 สรุปแล้วมื้อคืนกะหมานยุคับพอได้ป่นได้แกง วิถีชิวิตบ้านๆมันกะม่วนแบบนี้ละครับ ยุทางไกลคือสิบ่ค่อยมีเวลาบ่มีสถานที่ให้เฮดแบบนี้กันดอกเนาะ จั่งไดกะสู้ๆเด้อคับ คั่นคิดฮอดบ้านยามได กะกดเข้ามาติดตาม@หัวหน้าเด็กน้อย ได้เลยครับ ตอนนี่กะมี เพจหนุ่มไทยบ้าน หัวหน้าเด็กน้อย ให้ติดตามกันทางเฟสบุ๊ค ผมสิคอยนำพาวิถีแบบบ้านๆมาให้พี่น้องได้ชมกันเรื่อยๆเด้อครับ

ขอบพระคุณขอรับ